Lin (Tinca tinca)
Charakterystyka i rozpoznanie
Lin (Tinca tinca) to ryba z rodziny karpiowatych, charakteryzująca się lekko bocznie spłaszczonym, wydłużonym ciałem, pokrytym drobnymi łuskami. Ubarwienie lina jest zazwyczaj brunatnozielone ze złotym połyskiem, z ciemniejszym grzbietem, jaśniejszymi bokami i jasnym brzuchem. Charakterystyczną cechą są również czerwone oczy oraz pojedynczy wąsik w każdym kącie otworu gębowego. Płetwa ogonowa lina jest słabo wcięta. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy, gdzie samce posiadają wydłużone płetwy brzuszne. Poza okresem tarła rozróżnienie płci jest jednak niemal niemożliwe. Lin osiąga przeciętnie około 30 cm długości, choć może dorastać do 65 cm i ważyć do 7 kg. Rekord Polski wynosi 65 cm i 4,5 kg (odnotowany w 2004 roku). Ryby te żyją zazwyczaj około 10 lat. Istnieją również hodowlane odmiany barwne lina, takie jak intensywnie żółte, pomarańczowe, czerwonawe, białe, a nawet srebrzyste.
Występowanie i siedlisko
Lin jest szeroko rozpowszechniony w Europie (z wyjątkiem północnej Skandynawii i północno-wschodnich rejonów) oraz w Azji. Preferuje jeziora i stawy o mulistym dnie, a w rzekach zasiedla spokojne i zaciszne odcinki. Jest to ryba prowadząca samotniczy tryb życia, lubiąca miejsca zacienione w okolicy dna. Czasami można go spotkać w wodach słonawych, na przykład w Zalewie Szczecińskim lub Wiślanym, co świadczy o jego zdolności do adaptacji do zmiennego zasolenia.
Dieta
Lin jest rybą wszystkożerną o zróżnicowanej diecie. Żeruje głównie na faunie dennej, w skład której wchodzą larwy owadów, ślimaki, małże i robaki. W młodości spożywa również plankton. Jego dieta może być uzupełniana o niektóre miękkie rośliny wodne. Lin często kopie w podłożu w poszukiwaniu pokarmu.
Tarło
Tarło lina odbywa się wiosną, zazwyczaj od kwietnia do czerwca, gdy temperatura wody osiąga 14-18°C. W tym okresie liny gromadzą się w grupy w płytkich, dobrze zarośniętych partiach wód. Samica przykleja ikrę do roślin wodnych lub innych podwodnych struktur, składając kilkadziesiąt tysięcy jaj. Wylęg następuje po około trzech dobach. Samiec w okresie tarła może posiadać delikatną wysypkę tarłową i nieco bardziej intensywne ubarwienie.
Zalecane przynęty
Najskuteczniejsze przynęty na lina to te, które imitują jego naturalny pokarm. Klasycznym i bardzo efektywnym wyborem są dżdżownice. Kukurydza, ze swoim słodkim smakiem, również cieszy się popularnością. Inne skuteczne przynęty naturalne to chleb, groch oraz mniejsze kawałki ryb. Wędkarze często używają również kawałków mięsa lub wątroby, które mogą przyciągnąć większe okazy lina. Oprócz przynęt naturalnych, można stosować sztuczne, takie jak pellety, kulki proteinowe czy sztuczne robaki. Ważne jest, aby przynęta była świeża i naturalnie prezentowana na haku; często stosuje się technikę "hair rig". Wybór przynęty powinien być dostosowany do pory roku – wiosną lżejsze i bardziej aromatyczne, latem większe i zróżnicowane, a jesienią, gdy liny przygotowują się do zimy, bogate w składniki odżywcze.
Metody połowu
Najczęściej stosowanymi metodami połowu lina są metoda gruntowa i spławikowa.
- Metoda gruntowa – Jest szczególnie skuteczna, ponieważ liny często żerują blisko dna. Zanęta powinna być dostosowana do osiadania na dnie zbiornika, tworząc chmurę w wodzie lub szybko opadając.
- Metoda spławikowa – Również popularna, zwłaszcza w spokojnych wodach. Nęcenie jest kluczowym elementem w połowie lina. Zaleca się regularne, ale niewielkie porcje zanęty, aby nie przekarmić ryb i utrzymać ich zainteresowanie. Można stosować zarówno "nęcenie na grubo" (duże ilości zanęty), jak i bardziej delikatne nęcenie, w zależności od ostrożności ryb.
Gdzie i kiedy łowić
Liny najczęściej występują w miejscach z dużą ilością roślinności wodnej. Warto szukać ich w pobliżu zarośli, trzcin i wodorostów. W lecie i zimą liny przenoszą się do głębszych partii wód, gdzie warunki są bardziej stabilne. Najlepszym okresem do połowu lina jest wiosna i jesień. Wiosną, gdy woda zaczyna się ogrzewać, liny stają się bardziej aktywne i intensywnie żerują. Jesienią, przed zimą, ryby akumulują energię, co również zwiększa ich skłonność do brania.
Ciekawostki
Oczy lina mają charakterystyczny czerwony kolor. W Polsce lin nie posiada okresu ochronnego. Obowiązuje natomiast wymiar ochronny wynoszący 25 cm. Dla wędkarzy, którzy cenią sobie rekordowe okazy, ustanowiono normy medalowe: złoty medal za lina o długości 55 cm i wadze 2,5 kg, srebrny za 50 cm i 2 kg, a brązowy za 45 cm i 1,5 kg. Lin jest gatunkiem pospolitym w naturze i często jest hodowany w przydomowych oczkach wodnych, zwłaszcza jego złota forma. Jego zdolność do kopania w podłożu w poszukiwaniu pokarmu jest fascynującym zachowaniem, które wpływa na jego dostępność dla wędkarzy.
